ADAPTACJA DZIECI W PRZEDSZKOLU

Adaptacja dzieci 3-letnich do warunków przedszkolnych

Drogi Rodzicu,

Twojego malucha czekają poważne zmiany w życiu. Dotychczas mama była zawsze gdzieś blisko, teraz nagle go opuszcza. Maluch musi opuścić rano dom i udać się w obce mu miejsce, w którym jest inne światło, inne zapachy, inne głosy, inne zwyczaje.

To, co nowe i trudne, wcale nie musi być niedobre. Należy dziecko przygotować do takich sytuacji, aby potrafiło sobie z nimi poradzić.

• Uprzedź malucha: „Już za tydzień (za dwa dni, za dzień itp.) idziemy poznać Twoje przedszkole. Mam nadzieję, że będzie miło.” Przypominaj mu o tym.
• Opowiedz mu o przedszkolu; co tam się robi, czego się uczy. Nawet dorosły denerwuje się, wchodząc w nowe środowisko, zmieniając pracę, miejsce zamieszkania, poznając nowych ludzi.
• Przygotuj dziecko do rozstania z mamą, tatą zostawiając je na dłużej u babci lub cioci.
• Weź udział w programie adaptacyjnym, który ma na celu zapoznanie dziecka z nowym miejscem, poznaniem placu zabaw, sali,  nas  i innych dzieci, które będą uczęszczać do przedszkola. Pozwól, aby Twój maluch oswoił się z tym, co nieznane u boku najbliższej osoby.
• Już w domu ucz samodzielności – samodzielnego jedzenia, mycia rąk, korzystania z toalety, ubierania się i rozbierania. Im dziecko jest bardziej samodzielne, tym łatwiej mu dostosować się do nowych warunków.
• Ubranie dziecka powinno być wygodne i nie może sprawiać kłopotów. Unikaj spodni na szelkach lub z trudnymi do odpięcia guzikami. Rękawy swetra lub bluzki muszą być łatwe do podciągania. Buty i kapcie najlepsze są bez wiązania lub zapinane na rzepy (chyba, że są to buty ortopedyczne, zazwyczaj wiązane).
• Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu nie powinien być długi. Jeżeli to możliwe, w pierwszych dniach odbieraj dziecko po obiedzie. Do tak dużej zmiany warto przyzwyczajać powoli. Małe dziecko szybko się męczy, zwłaszcza kiedy ma dużo wrażeń.
• Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem – jeżeli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa.
• Pożegnanie powinno odbywać się bez pośpiechu, ale jednocześnie bez zbędnego przedłużania samego momentu rozstania. Nie odprowadzaj dziecka w ostatniej chwili, kiedy zostało Ci tylko piętnaście minut na dojazd do pracy. Maluch powinien mieć trochę czasu na pożegnanie z Tobą. Jeśli nie możesz wejść z nim do sali, posiedźcie razem kilka minut w szatni, a potem oddaj go pod opiekę nauczycielki, pożegnaj się i wyjdź.
• Jeśli dziecku trudno się z Tobą rozstać, poproś o pomoc nauczycielkę. Czasem nieuchronne jest przytrzymanie dziecka, które płacze i wyrywa się. Zapewne serce będzie ci się krajało, ale możesz być pewna, że gdy wychowawczyni przytuli dziecko i zapewni je, że mama przyjdzie do przedszkola – łzy szybko obeschną.
• Dziecku będzie raźniej, jeśli weźmie z domu ukochaną przytulankę. Czasami wystarczy, że dziecko będzie miało przy sobie coś, co pachnie mamą, tatą i domem, to stwarza poczucie bezpieczeństwa.
• Dziecko ma prawo płakać. W ten sposób wyraża swój smutek, wyładowuje napięcie, jakie w nim narosło. Jeżeli płacze w domu, w przedszkolu, po prostu przytul je, powiedz, że je bardzo kochasz, że też będziesz za nim tęskniła, (tęsknił), że przyjdziesz po nie zaraz po pracy.
• Jedną z najważniejszych rzeczy, które powinnaś robić nie tylko wtedy, gdy dziecko idzie do przedszkola, ale wtedy w sposób szczególny, to jak najczęstsze zapewnianie go o Twojej miłości. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest potrzeba bezpieczeństwa, a zaraz za nią przynależności i miłości. Te potrzeby mogą być w niedostatecznym stopniu zaspokajane, zwłaszcza gdy dziecko większość dnia przebywa w przedszkolu. Słowa „kocham”, „będę tęskniła”, „będę tęsknił” powinny być obecne w codziennym życiu. Bardzo ważne są pieszczoty, pocałunki, szczęście i podziwmalujący się na twarzy rodzica, gdy patrzy na dziecko. Ono powinno czuć, widzieć i słyszeć, że jest kochane.